Met Geert en Maup naar Santiago de Compostela - voorbereiding: hoe het allemaal begon...

Met Geert en Maup naar Santiago de Compostela


Hoe het allemaal begon…


Na een leven van keihard werken greep het me ineens. Het gaat allemaal zó goed, zó makkelijk. Een leeg gevoel maakte zich van me meester. Ik was aan een nieuwe uitdaging toe. Die vond ik bij een vriend van me, die in het verleden zélf de tocht naar Santiago de Compostela heeft volbracht. Mijn `dát wil ik ook!` ontlokte iedereen een welgemeend `je ben gek!` en `weet je wel waar je aan begint?`. Maar, als ik iets in m`n kop heb, dan ga ik er voor, en brengt niets mij meer van de wijs. Ook nu niet. Het doel van de reis is de confrontatie met mezelf aan te gaan. Fysiek, maar vooral ook geestelijk. Ik wil goed diep in m`n eigen binnenste doordringen, m`n leven tot nu toe de revue laten passeren en laten bezinken. Ik nam ook gelijk het besluit m`n `vuilnisbakkie` én gabber Maup mee te nemen. Zonder hem, zou ik er niet eens aan beginnen.

Iedereen in mijn omgeving accepteerde vervolgens min of meer gelaten m`n keuze. M`n vrouw accepteerde probleemloos dat ik straks zo`n drie maanden niet thuis zal zijn. Een enkeling dacht direct met me mee, en stelde voor een extra uitdaging aan m`n reis te koppelen. Al snel bleken enkele regionale ondernemers er wat voor over te hebben, als ik m`n reis zou volbrengen. In het Scheveningse Juliana Kinderziekenhuis vond ik een 'goed doel`. M`n gedachten gingen ook in eerste instantie naar hun uit. Als er dan toch een goed doel aan m`n reis gekoppeld ging worden, vond ik dat het iets te maken moest hebben met (ernstig) zieke kinderen. Het uiteindelijke doel was snel gevonden: het inrichten van een `ouderkamer` voor overblijvende ouders van opgenomen kinderen. De helft van de toegezegde financiële bijdrage zijn de `sponsoren` in ieder geval kwijt, het volledige bedrag als ik Santiago de Compostela daadwerkelijk haal. Als ik `t niet haal, komt het kinderziekenhuis overigens niets te kort. Daar sta ik zélf (persoonlijk) borg voor! In een gesprek hebben we het ziekenhuis kunnen overtuigen van de haalbaarheid van onze actie. Gepensioneerd melkman en `teamlid` Fred Kalmeijer hielp me bij het leggen van de contacten.

Omdat ik me niet met bijzaken wilde bemoeien en me slechts wil concentreren op het lopen, heb ik enkele enthousiaste vrijwilligers uit m`n kennissenkring bereid gevonden, me te ondersteunen. Binnen het voorbereidingsteam is genoemde Fred Kalmeijer bijvoorbeeld verantwoordelijk voor een goede gang van zaken rondom het goede doel.

terug